Διαδικασία Αποχώρησης

Είναι βράδυ. 
Κάθομαι στο καναπέ ενός σπιτιού που δεν είναι δικό μου. 
Συζώ με άλλους 15 άσχετους που δε τους έχω ξαναματαδεί ποτές. 
Έχω να βγω απ' το σπίτι ένα μήνα.

Είμαι εδώ γιατί θέλω να γίνω λίγο τραγουδίστρια, αλλά δε με παίρνανε στο X Faτον,
λίγο μοντέλο, αλλά δε με παίρνανε στο Next Top Βιόλα,
λίγο ηθοποιός, αλλά δεν έχει βγει ακόμα αντίστοιχο reality. 

Φοράω τακούνια δωδεκάποντα, ξώπλατο ξέκωλο φορεματάκι, είμαι βαμμένη τίγκα - έτοιμη για μπουζούκια - και λιώνω στο καναπέ, θάβοντας τη Ντορέτα γιατί όταν μιλάει τραβάει το τελικό ςςςςςςςςςς. Ένα τόσο λεπτό ςςςςςςςς που πιάνει μια τρελή συχνότητα και μαγικά κάτι συμβαίνει στο σύμπαν και ο ήχος σπάει το χωροχρόνο... "Άκουσσσε να δειςςςςςςςςςςςςςςς" ακόμα το ακούω το ςςςςςςς όπου και να 'μαι.. προσπερνάει τοίχους και έχει από μόνο του ηχώ. διαιωνίζεται το ςςςςςςς και αντηχεί σ' όλο το σπίτι. κανεις μπάνιο - ςςςςςςςςςς - πέφτεις για ύπνο - ςςςςςςςς - βγαίνεις στο μπαλκόνι - ςςςςςςςςς-. 

Ακούγεται μια φωνή:

- Η Γαρίδα να περάσει στο δωμάτιο επικοινωνίας τώρα!

Σηκώνομαι απ' το καναπέ... αργά -ταλαιπορία βλέπεις ρε παιδάκι μου- και προσπαθώντας να ισορροπήσω στις τακουνάρες, σέρνομαι στην ουσία προς το δωμάτιο επικοινωνίας..

- Γαρίδα! -παύση- η ψηφοφορία μόλις ξεκίνησε.. 
Πες μου. Τη πρώτη σου επιλογή και για ποιο λόγο.

- Σήμερα θα ψηφίσω προς αποχώρηση το Μιχαλολιάκο. 
Ο τύπος έχει βάλει άπειρα χαζά πιπίνια να με παίρνουν τηλέφωνο, να με κυνηγάνε όταν πάω για καφέ, να με παίρνουν από πίσω όταν πάω στο φούρνο το πρωί με τη τσίμπλα στο μάτι και να μου λένε ποιηματάκια: 
"Καλημέρα σας! Με λένε Μαρία, μόλις τελείωσα τη σχολή μου και κατεβαίνω για πρώτη φορά φέτος στις εκλογές μαζί με το κύριο Μιχαλολιάκο - δε παίρνει ανάσα, δε βάζει τελεία μήπως και τη κόψεις και συνεχίζει - έχω βγει έξω για να συζητήσω με το κόσμο να κάνω γνωριμίες και θα ήθελα να με στηρίξετε γιατί..." ΩΠΑ ΩΠΑ!! ΜΗ ΜΙΛΑΣ! Μη μου μιλάς αγάπη μου! Απλά!

Η δεύτερη ψήφος μου πάει στο Σγουρό. 
Αρχικά με τρομάζει το spotάκι του.. 

"έχουμε συναντηθεί... (με νόημα) με γνωρίζετε και σας γνωρίζω!"

Το ύφος του μου θυμίζει διαφήμιση δολοφόνου ή πορνόγερου. 
Επίσης δε θα μου λέει κανείς όμως ποιον θα ψηφίζω και ποιον δε θα ψηφίζω.. Γκέγκε;;

- Δέχομαι τη ψήφο σου. Σ' ευχαριστώ 

Γαρίδα

Supercalifragilisticexpialidocious!

Στα παπούτσια της Mary Poppins...



Θα ζούσα σ' ένα σύννεφο πάνω απ' το Λονδίνο και θα περίμενα το επόμενο σπιτικό που θα με είχε ανάγκη

Θα είχα ροζ μάγουλα, θα ήμουν καλή αλλά και αυστηρή

Θα είχα μια μαγική τσάντα που θα χωρούσε μέσα ότι χρειαζόμουν και ότι μπορούσα να φανταστώ ανά πάσα στιγμή.. Από ένα καθρευτάκι μέχρι ένα καλόγερο για να κρεμάω το καπέλο μου!

Μ' ένα χτύπημα των δαχτύλων θα γινόντουσαν μαγικά όλες οι δουλειές του σπιτιού

Θα 'χα ένα μαγικό μέτρο που θα μου έλεγε εκτός απ' το ύψος των ανθρώπων, όλη την αλήθεια γι' αυτούς, τι ακριβώς κουμάσια είναι

Θα πηδούσα μέσα σε ζωγραφιές του δρόμου από κιμολία

Θα άρπαζα ένα αλογάκι από το καρουζέλ και θα έκανα κούρσες 

Θα έκανα τα πάντα γύρω μου να τραγουδούν χαρούμενα 

Το σιρόπι για το βήχα θα είχε διαφορετική γεύση και χρώμα κάθε φορά... κόκκινο, πράσινο, κίτρινο... φράουλα, λεμόνι, ποντς με ρούμι..

Θα πηδoύσα από ταράτσα σε ταράτσα τραγουδώντας

Ο καπνός απ' τις καμινάδες θα γινόταν σκαλοπάτια για να πατήσω στο διάβα μου

Μ' ένα πήδο θα μπορούσα να κάνω πάνω από 10 σβούρες στον αέρα

Όταν θα τελείωνε η αποστολή μου και άλλαζε ο άνεμος, θα άρπαζα την ομπρέλα μου και θα πέταγα πίσω στο σύννεφό μου χωρίς να περιμένω ούτε ευχαριστώ ούτε αντίο..

Just a spoonful of sugar helps the medicin go down, 

the medicin go down, 

the medicin go down!!

Γαρίδα

Ένα επιτυχημένο interview

image here

Ακολουθείστε τις οδηγίες:

1) Ντύνεσαι. 

όχι πολύ καλά ούτε πολύ πρόχειρα. Formal. Ναι αυτό χαρακτηρίζει το ντύσιμό σου!

2) Φυσάς, ξεφυσάς, "δε γαμιέται!" και πας. Ένα τέταρτο νωρίτερα. Έτσι πρέπει λέει. 

Από εδώ και πέρα -πρόσεχέ το αυτό- δεν έχεις άγχος. Ξάφνου το άγχος εξαφανίζεται κι εσύ νιώθεις σίγουρος για τον εαυτό σου, είσαι έξυπνος, πετυχημένος, έχεις εμπειρία, είσαι μετριόφρων και δυναμικός συνάμα, είσαι υπεύθυνος, οργανωτικός, ευγενικός, εργασιομανής και 

M U L T I T A S K I N G ! -θυμήσου το αυτό και απλά πέτο το σε άσχετη φάση στη συνέντευξη.. Είναι της μοδός-

3) Φτάνεις. Χαιρετάς τη γραμματέα.. "Καλημέρα! Έχω ραντεβού με τον κύριο Τάδε".

Σου απαντά: "Μάλιστα! Περάστε! Θέλετε να σας φέρω κάτι? Νερό, καφέ?" Δεν απαντάς καφέ. Δεν λέει. "Ένα νεράκι μόνο!" και χαμογελάς σαν το χαμένο.

4) Μετά από κάνα 5λεπτο, ίσως 10λεπτο, έρχεται ο Τάδε. "Καλησπέρα!" εξακολουθείς να χαμογελάς - κάπου εδώ αρχίζουν να ενοχλούνται τα μάγουλά σου απ' το πολύ χαμόγελο.

"Μιλήστε μου για σας.. Τις σπουδές σας, την επαγγελματική σας εμπειρία.."

5) Ότι κι αν έχεις κάνει στο παρελθόν κότσαρέ του έναν ξένο τίτλο.. 

Για παράδειγμα.. Ήσουν γραμματέας; Ε δεν θα πεις γραμματέας χρυσό μου! Θα πεις ότι ήσουν Administrative Manager/Assistant/Executive διάλεξε και πάρε.. Με νιώθεις; 

Για να σε βοηθήσω: 

Βρίσκεις το ξενικό επίθετο που ταιριάζει σε αυτό που έκανες και όταν το βρεις του κολλάς από πίσω ένα απ' τα παρακάτω (ανάλογα με το πόσο θέλουμε να υπερβάλουμε):

Director

Manager

Supervisor

Executive

Assistant

Bonus tip: Αν είσαι ανάμεσα σε δύο τίτλους και είσαι κάπως συγκρατημένος και φοβάσαι μη φανεί too much ο ανώτερος τίτλος, μη τρελαίνεσαι! Υπάρχει η λύση!! ιδού: JUNIOR!! 

Η μαγική λέξη που μπαίνει μπροστά από το supervisor και αυτόματα το υποβιβάζει τόσο δα ώστε να έρχεται τσουπ! στα μέτρα σου αλλά ταυτόχρονα διατηρεί και την αίγλη του τίτλου!

6) "Μάλιστα, μάλιστα.. Ενδιαφέροντα όλα αυτά που κάνατε στη προηγούμενη δουλειά σας.. Και για πείτε μου.. Γιατί φύγατε παρακαλώ;"

Είναι ερώτηση παγίδα.. Μη μασάς. Σχεδόν ότι και να απαντήσεις είναι λάθος. Αλλά άκου: Ποτέ -μα ποτέ όμως- δεν είχες κανένα πρόβλημα στις προηγούμενες δουλειές σου.. Όλοι οι άνθρωποι ήταν άψογοι, συνεργαστήκατε τέλεια, δεν δημιουργήθηκε κανένα θέμα ποτέ μεταξύ σας, ήταν όλα τέλεια! Απλά βρήκες κάτι καλύτερο.. Πολύ καλύτερο που ήταν αδύνατο να αρνηθείς.  

7) "Όμορφα.. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα ελαττώματά σας;"

Άκου με.. Προετοίμασε απάντηση! Αν σ' αυτό το σημείο αρχίσεις να ιδρώνεις και να παραμιλάς: "Εεεεε.... Χμμ... Εεεμμμμ.. Μισό λεπτό..." Αυτό που σε περιμένει είναι μια φάτσα έτοιμη να ξεράσει από την αηδία και μια φωνή όλο ειρωνεία να σου λέει: "Ελάτε! Μπορείτε! Όλοι έχουμε ελαττώματα!".

Η σωστή απάντηση είναι η μεγαλύτερη πίπα που μπορείς να σκεφτείς. Για παράδειγμα παίρνεις πολύ σοβαρό και αυστηρό ύφος και απαντάς: "Είμαι πολύ ειλικρινής...". Άλλο ένα; Με το ίδιο ύφος συνεχίζεις: "Είμαι τελειομανής.." Συμπέρασμα; Μη διανοηθείς να είσαι ο εαυτός σου! Είσαι τέλειος. Δεν υπάρχεις... Απλά!

8) "Πως θα νιώθατε να δουλεύατε πολλές ώρες με λίγα χρήματα;"

Δάγκωσε τη γλωσσίτσα σου, χαμογέλα και πες απλά ότι το 'χεις ξανακάνει στο παρελθόν και όπως είπες και πριν είσαι εργασιομανής.

Συγχαρητήρια! 

Πήρες μια δουλειά που στη πραγματικότητα δεν θες, που είσαι overqualified για αυτήν, που θα σε εκμεταλλευτούν όσο δε πάει, που θα σε πατήσουν κάτω μέχρι να φτύσεις το γάλα της μανούλας σου! Δεν είναι απλά υπέροχο;

Γαρίδα

Κάποια χρόνια πίσω...

image here

...φώναζες "Μαμάαα! Έεεεκανα!!" και ένα μαγικό χέρι έκανε ξάφνου βουτιά στα κωλομέρια σου..

...έλεγες "θες να τα φτιάξουμε;", μετά κρατιόσασταν χέρι χέρι και μετά απλά "τα χαλάγατε" και φτου κι απ' την αρχή...

...μασούσες μπιγκμπάμπολ κι έκανες φούσκες...

...λερωνόσουν.. κι όλα ήταν εντάξει..

...νόμιζες ότι στα 18 θα κάνεις επιτέλους ότι θέλεις...

...μάθαινες την προπαίδεια...Αλλιώς δεν είχε παγωτό!

...σου διάλεγε άλλος τα ρούχα...

...υπήρχε πάντα ζεστό φαΐ το μεσημέρι...

...έτρεχες...

...έκλεγες δυνατά...γελούσες δυνατότερα..

...είχες τόση μα τόση φαντασία...

...κοιμόσουν μ' ένα φωτάκι ανοιχτό...

...υπήρχε στο σπίτι κάτι που φοβόσουν χωρίς λόγο. Μια ντουλάπα, μια κούκλα, μια μάσκα, ένας καλόγερος... Κάτι...

...είχες ένα φίλο. Τσακωνόσασταν σήμερα. Τα βρίσκατε αύριο. Ξανατσακωνόσασταν..για να τα ξαναβρείτε. Χωρίς γιατί..

image here

...έδινες και έπαιρνες πολλές αγκαλιές...

...σιχαινόσουν το τσιγάρο, δεν σου άρεσε ο καφές ούτε η μπύρα...

...όταν είχε κίνηση στο δρόμο αναρωτιόσουν γιατί ο πρώτος στη σειρά πάει τόσο σιγά...

...διάβαζες κόμικ κι έβλεπες παιδικά...

...κρινόσουν ανά τρίμηνο και κάθε καλοκαίρι είχες τρεις μήνες οφ...

...δεν ήξερες τι πάει να πει άγχος, αλλά νόμιζες ότι πνίγεσαι στις υποχρεώσεις - να στρώσω το κρεββάτι μου;;; πωωω ρε μαμάαα...

...έπαιζες...

Τώρα φοράς κοστούμι, ζεις για να δουλεύεις, όχι από επιλογή αλλά επειδή δε γίνεται αλλιώς, δεν έχεις χρόνο, δεν ακούς, δεν μιλάς, απλά συνεχίζεις να ανασαίνεις...

Οι γυναίκες στη τηλεόραση...

image here

...δεν κλάνουν. Ποτέ. Ούτε χέζουν. Ανατομικά δηλαδή κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό.

...αντί για φυσική ομορφιά, έχουν φυσικό μακιγιάζ. Κοιμούνται και ξυπνούν με τη mascara ανέπαφη. Ούτε μαυρίλες στο μαξιλάρι, ούτε μουντζούρες στο πρόσωπο.

...έχουν υπέροχα μαλλιά 24/7: όταν ξυπνούν, όταν κάνουν sex, όταν βρέχει, όταν έχει καύσωνα, όταν φυσάει, όταν κάνουν γυμναστική...There are no bad hair days for them.

...το πρωί η ανάσα τους μυρίζει δυόσμο. Ή κάτι παρόμοιο. Δεν υπάρχει η ανάγκη ούτε δόντι να πλύνεις ούτε τίποτα.

...φορούν ψηλοτάκουνα παντού, για πολλές ώρες. 
Και χαμογελούν.

...είναι όλες εξωφρενικά όμορφες, αδύνατες και δε γνωρίζουν τι θα πει ακμή.

...έχουν πάντα και όλες τέλεια, γυαλιστερά, κάτασπρα δόντια τύπου Αλέξανδρου Πετρίδη. Επίσης ποτέ τίποτα δεν κολλάει στα δόντια τους. Γι' αυτό και σ' αυτό το κόσμο δεν χρειάζονται οδοντογλυφίδες.

...έχουν πάντοτε τον άνεμο με το μέρος τους όταν φυσάει. Το μαλλί σε καμία περίπτωση δε θα μπει μες στη μούρη τους. Απλά θα τις κάνει να φαίνονται ακόμα πιο sexy.

...πίνουν -σχεδόν αποκλειστικά- καφέ από τα Starbucks.

...φοράνε πάντα τέλεια σέξυ εσώρουχα και μάλλον δεν έχουν ποτέ περίοδο.

...είναι πάντα αποτριχωμένες και έτοιμες για δράση. 

Γαρίδα

They are back!

I am a tv-series addict and i am fine!

I blame "Friends"

Είχα σαν παιδί την πεποίθηση ότι όταν μεγαλώσω θα ζω σ' ένα τεράστιο διαμέρισμα μιας όμορφης πολυκατοικίας στην οποία θα έμεναν συμπτωματικά όλοι οι φίλοι μου. Θα είχα πάντα μια super δουλειά αλλά και στραβή να γινόταν και να έμενα άνεργη, δεν θα υπήρχε καμία απολύτως επίπτωση στην καθημερινή μου ζωή. Κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου θα ήταν απολύτως νορμάλ να πεταχτώ μέχρι την καφετέρια-στέκι μου για να συναντήσω τους φίλους μου και να τα πούμε για κάνα δυωράκι βρε αδερφέ (καθώς στο κόσμο των Friends, εκτός του ότι μένουν όλοι μαζί, δουλεύουν και όλοι δυο βήματα από το σπίτι τους, το στέκι τους κλπ). Αργότερα βίωσα την πραγματικότητα στην οποία οι φίλοι μου είναι σκορπισμένοι σε Ελλάδα και εξωτερικό, η ανεργία πονάει, και στην εργασία σου δεν μπορείς ούτε για τσισάκια να πεταχτείς.

Τα "Φιλαράκια" μου άνοιξαν ένα παράθυρο στις ξένες σειρές. Ένα κόσμο όπου στήνεσαι και περιμένεις το επόμενο επεισόδιο και όταν τελειώσει θες κι άλλο, κι άλλο.. Αλλά το συναίσθημα ήταν πολύ αχνό τότε.

Κάπου εκεί εμφανίστηκε το Lost. 
Κι εκεί τελειώσαν όλα. Μέχρι και το τελευταίο ζωντανό κύτταρο του εγκεφάλου μου.

Ήρθε το μαγικό νησί, με το γαμιστερό φως που κάποιος έπρεπε να προστατεύει, τις πολικές αρκούδες, τον μαύρο καπνό, τους "άλλους"... Και το είδα. Όλο δυστυχώς. Γιατί περίμενα απαντήσεις - που ποτέ δεν πήρα βέβαια, αλλά το είδα.

Το Lost ήταν η αρχή του κακού. Γιατί όταν τελείωνε το Lost, ο οργανισμός μου ήθελε κι άλλο. Οπότε με το σκεπτικό "Ας δούμε κι αυτό τι λέει..." παρακολουθώ πλέον σχεδόν τα πάντα.
Grey's Anatomy, Dr House, Desperate Housewives, How i met your mother, Modern Family (δηλαδή get a life!!)
Και η αλήθεια; Μου αρέσει κι όλας!

Σε μερικές μέρες λοιπόν από σήμερα ξεκινάει πάλι το κάψιμο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:

- Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου ξεκινάει το How i met your mother



...και το House, MD



- Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου ξεκινάει το Modern Family (η σειρά-έκπληξη! μα δεν το περίμενα τόσο καλή!)



- Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου ξεκινάει το αγαπημένο Grey's Anatomy, μετά απ' το εκπληκτικό φινάλε της 7ης σεζόν (έχω να κλάψω έτσι από παιδάκι λέμε).



- Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου ξεκινούν οι Desperate Housewives, με νέα απεγνωσμένη νοικοκυρά που λέγεται ότι θα είναι η καινούρια Eddie της σειράς.
extra info: στη σειρά έρχεται και ο Brian Austin Green (Beverly Hills). Νοσταλγία αγάπη μου!



Αντίο μυαλουδάκι μου! Καλό κάψιμο σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες!

Γαρίδα

This is Sparta!

Όχι άκου με λίγο και θα καταλάβεις..

Είμαι στον ΟΑΕΔ. Ανεργία ξέρεις; Επίδομα;;
Έλα, πως δε ξέρεις.... Μ@*#*$ς θα λέμε τώρα! Στην Ελλάδα είμαστε...

Πληρώνουν στον 4ο όροφο, ε εγώ ήμουν στον 3ο.
(η ουρά αυξάνεται προς τα κάτω σε σχηματισμό σκάλας, το 'πιασες έτσι;)
Μπροστά μου τύπος: μελαχρινούρι, μάγκας (θα γίνει τσαμπουκάς-μανούρα φάση), χουλκ στο πιο καφέ του -σφίχτερμαν βρε αδερφέ!- με κολλητό μπλουζάκι τύπου "τώρα γίνεται η έκρηξη και σου γεμίζω τη μούρη μυς και αναβολικά μαζί" το 'χεις; Φαντάσου το λίγο..

Το αγόρι μας είναι ήδη σφιγμένο, ένα βήμα πριν τη πορδή, από φυσικού του θεωρώ - αν και δε γνωρίζω αν έφαγε κάτι και τον πείραξε.

Μέχρι εδώ καλά.

Ξαφνικά τοποθετείται μπροστά του άνδρας 35 περίπου ετών μελαψός, ίσως Πακιστανός, με έντονη δόση αμφιβολίας (μπορεί να είναι και από κάπου αλλού ο άνθρωπος! το natural black δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των Πακιστανών! Έλεος!). Και έχουμε και λέμε:

Σφίχτερμαν: -Τι πετάγεσαι ΡΕ (με έμφαση) μπροστά μου σαν τη ΠΟΥΤΣΑ (με έκκριση σάλιου κατά παντός υπευθύνου) ;;; - συγγνώμη για τα γαλλικά βάλτε μπιπ.

Αλλοδαπός: -Σας παρακαλώ κύριε... Με αποκαλείτε "πούτσα" πρωί πρωί (η ώρα είναι 9:30 για να σε βάλω στο κλίμα)

Άσχετος γεράκος: -Παλικάρι μου ηρέμησε.. εδώ ήταν ο άνθρωπος.. απλά καθόταν στα σκαλάκια..

Σφίχτερμαν:
(αγνοεί τους πάντες.. έχει λοκάρει στο στόχο του.. είμαι σίγουρη ότι σκέφτεται: "για να δούμε... Ο Μπάμπης ο Σουγιάς θα μπορούσε να έρθει, ο Κώστας ο Γκοτζίλας είναι φυλακή, ο Πεταλούδας ο Νίκος είναι στη γκόμενα..." ξαφνικά μιλάει)

-Ρε τι λες ρε! Θες να γίνει τσαμπουκάς; Θες να βγούμε έξω; Για πάμε έξω ρε!

Αλλοδαπός: -Σε παρακαλώ αγόρι μου... ήμουν εδώ σου λέω.

-Εγώ εδώ και αρκετή ώρα και συγκεκριμένα από τη λέξη πούτσα και μετά ψάχνω για vomit bag εξού και δε συμμετέχω-

Σφίχτερμαν: -Ρεεεεεε!!! Εδώ είναι ΕΛΛΑΔΑ ρεεεεεε!!!! Ακούυυυυς;;;; Από που είσαι εσύ ρε;
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Υπάλληλος ΟΑΕΔ: -Σας παρακαλώ κύριοι! Εδώ είναι δημόσια υπηρεσία! (Τραγική ειρωνεία..)

Η ώρα πέρασε.. Από τον 3ο όροφο φτάσαμε στο 4ο, πληρωθήκαμε.. (Μη το ψάχνεις! Μεσημέριασε!)

Όταν έφευγα από τον ΟΑΕΔ, είχε μαζευτεί κόσμος στην είσοδο.
Ακούω:

Άσχετος γεράκος: -Ναι, ναι.. Μόλις κατεβήκανε έπιασε μια καρέκλα και του την έφερε στο κεφάλι του Πακιστανού! Του το άνοιξε στα δύο σας λέω! Αίματα παντού!

........σταυροκοπήματα.

Η ιστορία δυστυχώς είναι αληθινή

Γαρίδα

Ελλάδα μ' ακούς;

image here

Γιατί;
Γιατί δεν βλέπεις πόσο με πονάς;

Γιατί με κοροϊδεύεις;
Γιατί με άφησες να σπουδάσω κάτι που δεν έχει εφαρμογή εδώ;
Με έπρηξες στις εξισώσεις, στους μιγαδικούς αριθμούς και στα ολοκληρώματα...
Αρκούσε η διαίρεση για να καταλάβω ότι ούτε με 400, ούτε με 700 ευρώ το μήνα  δεν μπορώ να ζήσω.

Γιατί δεν μπορώ να είμαι περήφανη για σένα;
Γιατί μου στερείς αυτό το δικαίωμα;
Γιατί έχεις γεμίσει το τόπο σκουπίδια γύρω μου;

Είχα όνειρα...
Γιατί δεν μ' αφήνεις να σταθώ στα πόδια μου;
Φοβάμαι...

Γιατί με διώχνεις; Γιατί δεν μου είπες ούτε μια φορά "μπράβο"; 
Δεν με αποζημίωσες ούτε μία φορά... Γιατί εμένα;
Γιατί μ' εκμεταλλεύεσαι;
Γιατί ξεσπάς πάνω μου;

Που είσαι όταν σε χρειάζομαι; Γιατί δεν είσαι εδώ; 
Γιατί με τιμωρείς; Τι έκανα;

Γιατί κοιμάσαι; Γιατί έχεις γίνει τόσο ψεύτικη; Τόσο trendy;

Άνοιξε τα φώτα. Ξύπνα!
Κοίτα με. Απάντησέ μου. Άκουσέ με.

Γιατί δεν μου δίνεις ούτε μία ελπίδα;
Γιατί καταστρέφεσαι και γιατί με καταστρέφεις;
Μη μου λες ψέμματα!

Κουράστηκα πια...

Αποφάσισα να φύγω. Ακούς;
Δε γίνεται να με πάρεις μαζί σου εκεί κάτω.
Συγγνώμη...
Ο καθένας κουβαλάει το σταυρό του.
Κι αυτός που έβαλες στη πλάτη μου είναι βαρύς και μεγάλος.

Γαρίδα

What if...

image here

Επιλέγω:

διαλέγω, ξεχωρίζω από ένα σύνολο προσώπων, πραγμάτων, καταστάσεων 

αυτό που θεωρώ καλύτερο ή προτιμότερο

αποφασίζω ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες λύσεις/δυνατότητες, προτιμώ κάποια από αυτές 

image here

If you mix the mashed potatoes and the sauce, you can't seperate them later. It's forever.
The smoke comes out of daddy's cigarette but it never goes back in.
We cannot go back. That's why it's hard to choose. You have to make the right choice.
As long as you don't choose, everything remains possible.

In chess, it's called Zugzwang... 

when the only viable move is not to move. 

"Θυμάμαι πριν πολύ καιρό.. πολύ πριν γεννηθώ..
περίμενα με όλους αυτούς που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί..
Πριν γεννηθούμε, ξέρουμε τα πάντα. Όλα όσα θα γίνουν.
Όταν έρχεται η σειρά σου, οι άγγελοι των ζωντανών ακουμπούν το δάχτυλό τους στο στόμα σου...
Σσσσσ.. αυτό αφήνει ένα αυλάκι πάνω από το πάνω χείλος και προς τη μύτη.
Σημαίνει πως έχεις ξεχάσει τα πάντα...αλλά οι άγγελοι ξέχασαν να το κάνουν αυτό σε 'μένα"

from the movie Mr Nobody
(δες την!)

Γαρίδα

Without the rain, there would be no rainbow

image here

Βρέχει.. 
κατέβασε τις τέντες.
Και θυμάμαι τόσο έντονα τη μυρωδιά της βροχής, στο χώμα, δίπλα μου.  
μάζεψε τα απλωμένα ρούχα.
Βγήκα στο μπαλκόνι.. αλλά απλά μύριζε βρεμένη σκουπιδίλα.  
γρήγορα!
Και ζήλεψα που δεν είμαι αλλού, μακριά απ' τα σκουπίδια.  
κλείσε τα μάτια..

Αλλά και πάλι.. Η πόλη έγινε για περίπου μισή ώρα πιο όμορφη, πιο δροσερή, πιο ρομαντική.

Παλιά συνέδεαν τη βροχή με το θυμό, τη λύπη, την εκδίκηση.
Ο Δίας, κάτοχος της αστραπής, της βροντής, του κεραυνού και της βροχής, θεός του ουρανού..
Εξουσίαζε τον ήλιο, το φεγγάρι, τα άστρα, τους πλανήτες και τον καιρό.
Όταν ήταν θυμωμένος έριχνε κεραυνούς. 

Σε ολόκληρη τη Γη κάθε λεπτό του 24ώρου, πέφτει ένα δισεκατομμύριο τόνοι νερού ως βροχή ή χαλάζι ή χιόνι.

Κάποτε πίστευαν στις Υάδες, που σημαίνει «οι της βροχής». Ήταν αδερφές Νύμφες, που έφερναν την βροχή, κόρες του Άτλαντα και της Βοιωτίας. Έλεγαν ότι αφού πέθανε ο αδερφός τους ο Ύαντας σε κυνηγετικό δυστύχημα, αυτές άρχισαν να κλαίνε από τη λύπη τους ασταμάτητα. Τότε οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μεταμόρφωσαν σε αστέρια.

Η ομπρέλα γεννήθηκε για να προστατέψει από τον ήλιο και όχι απ' τη βροχή. Το 'ξερες;
μόλις θυμήθηκα τη Mary Poppins..

Θέλω κι άλλη βροχή... Εσύ; Κοίτα τι βρήκα: http://www.rainymood.com/

Γαρίδα

Σεληνιασμός

 image here

"...Λένε, ότι τα φεγγάρια ήταν δώδεκα, ένα για κάθε μήνα.
Μετά οι θεοί αποφάσισαν, να χαρίσουν στους ανθρώπους ακόμη ένα.  
το δέκατο τρίτο φεγγάρι, προσφορά, σ' αυτούς, που ζουν έρωτες ανεκπλήρωτους...."

Είχε πανσέληνο χτες...
Αυτό το φεγγάρι το μεγάλο... το δέκατο τρίτο...
που είναι 14% μεγαλύτερο και 30% φωτεινότερο απ' όλα τα άλλα.

Μαθαίνω ότι οι Ινουίτ (Εσκιμώοι) πίστευαν ότι η Σελήνη είναι ένα κορίτσι που τρέχει μακριά από τον αδελφό του, τον ήλιο, επειδή της είχε παραμορφώσει το πρόσωπο πετώντας της στάχτες.

Οι Ίνκας μιλούσαν για μια όμορφη κοπέλα, που ερωτεύτηκε το φεγγάρι και ενώθηκε για πάντα με αυτό.

Σύμφωνα με μια παράδοση των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής, κάποτε ένας πολεμιστής θύμωσε τόσο πολύ ώστε άρπαξε τη γιαγιά του και την πέταξε πάνω, προς τον ουρανό, τα μεσάνυχτα. Την πέταξε προς το φεγγάρι και τη βλέπουμε πια εκεί.

Και από την άλλη, οι λαϊκοί μύθοι της Δανίας αναφέρουν ότι το φεγγάρι  
είναι απλώς ένα κεφάλι τυρί, που έπηξε από το γάλα που βγήκε από τον Γαλαξία.

Κι εγώ σκέφτομαι... Όλα αυτά για ένα κεφάλι τυρί;;;;

Και που το πάω.. Τελικά όλα είναι θέμα επιλογών.
Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο; Εμείς επιλέγουμε πως θα το δούμε..

by Coco

                                                             
Γι' αυτό...

-η πανσέληνος δεν είναι τυρί, είναι μια μαγική στιγμή
-το καλοκαίρι δεν τελείωσε ακόμα: έχει ζέστη, η τσάντα μου είναι γεμάτη άμμο και το star δείχνει ακόμα στις ειδήσεις κώλους και στρινγκ και Μύκονο και Πάρο, μασουλάω ακόμα παγάκια στην καθισιά μου, η Coco μου 'βαψε τα νύχια κίτρινα χρώμα άκρως καλοκαιρινό. θες κι άλλα;;;;
-δεν υπάρχει οικονομική κρίση (ζούμε στο matrix - αλήθεια!!!)
-όλα γύρω μας είναι τέλεια κι έχουμε όλη μας τη ζωή για να κάνουμε λάθη,
να φάμε τα μούτρα μας, να γελάσουμε, να κλάψουμε, να χορέψουμε, να ρισκάρουμε.

Σ' αγαπώ! να το λες πιο συχνά... βοηθάει. όλους μας.

Γαρίδα

αναδημοσίευση από Το Σαλόνι της Coco's (http://studiostarnails.blogspot.com/)

Τον ξόφλησες το κύριο πατέρα;

Αγαπώ Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Θεωρώ ότι δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ καμία σαν κι αυτή.

Είμαι ερωτευμένη με το τίναγμα του μαλλιού, το ελαφρύ φύσηγμα της φράντζας, το διαρκές νιαούρισμα, το γέλιο-κλάμα 2 σε 1, το μισάνοιχτο στόμα, το λουλούδι στο αυτί, το νάζι, το μπρίο..

Θα 'θελα να ζούσα στις ταινίες της.. 

Να φώναζα στο καΐκι "Εεεειιι πειρατήηη!! Το τόπι μου!!!"



Να κατέβαινα τα σκαλιά παραλυρώντας: "Το ξόφλησες τον κύριο πατέρα;"..."Εγώ να ερωτευτώ αυτόν τον τιποτένιο; Αυτόν τον κουρελή; Δεν θέλω να χρωστάω τίποτα σ' αυτόν! Τίποτα, τίποτα, τίποτα, τίποτα!"



Να με παρατούσε ο αγαπημένος μου, Δημήτρης Ραζέλος και να αντηχούσαν παντού τα λόγια του:
"Αν μ' αγαπάς..Συνέχισε...Συνέχισε...Μη σταματάς!"


Να ξεσπούσα μετά από μια ερμηνεία "Πως με θέλει ο κόσμος; Να γελάω θέλει ο κόσμος; Μουααχαχαχαχαχααααα... Εντάξει γελάω!"..."Εγώ είμαι ηθοποιός, εγώ είμαι στρατιώτης.."



Να με μισούσε η πλούσια και επιτυχημένη πρώην αγαπημένη του καλού μου και να παραμίλαγε στο κρεββάτι του πόνου: "Τσακίσου..... Τσακίσου...."



Κι όταν γινόταν καλά κι ανάρρωνε, να μας πετύχαινε τυχαία και να φώναζε: "Γελοίε! Τιποτένιε! Ξοφλημένε!!" που ο Ραζέλος προτίμησε εμένα από αυτήν.



Να χοροπηδούσα στην αυλή τραγουδώντας "Τικ τακ! Τικ τακ!" με το στηθοσκόπιο του γιατρού στο χέρι.



Να διοριζόμουν κι εγώ σε μια "Σπουδαία θέση! Μια πάρα πολύ σπουδαία θέση!" και να παράγγελνα απ' τον κυρ Στέφανο και σοκολάτες, εκείνες του γάλακτος, και γάλα και κρασί και μπύρες!



Να έλεγα κι εγώ για μια φορά "Με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο" δαγκώνοντας τα χείλια μου στην αρχή απ' την τρομάρα.



Γαρίδα

Summer taste...

'Ενα ζουμερό κοκτέιλ φράουλα

Να περπατάς ξυπόλυτος στην άμμο

 Μια φέτα καρπούζι

Παγωτό μηχανής

Βόλτες με το ποδήλατο

Μια χούφτα ροδάκινα

Άρωμα καρύδας

Images here and here

Γαρίδα

Swap not shop!

image here

Έχω μια φίλη.

Είναι τρελή και μοιάζει με καρτούν.

Είναι όμορφη κι έχει μπούκλες.

Είναι μέσα σ' όλα και συνεχώς τρέχει δεξιά κι αριστερά μ' ένα ποδήλατο.

Αυτή η φίλη μου λοιπόν διοργανώνει εδώ και αρκετούτσικο καιρό μαζί με δύο άλλες τρελές φίλες της, πάρτυ ανταλλαγής ρούχων.
Άρχισε απ' ότι έμαθα σαν μια συνάντηση φιλενάδων και κατέληξε σ' ένα μεγάαααααλο πάρτυ για όλους.

Οι κανόνες είναι απλοί:
Βάζεις σε μια σακούλα τα ρούχα/αξεσουάρ/παπούτσια που δεν θες ή που δεν σου κάνουν πια (καθαρά και σε καλή κατάσταση) και την ξαναγεμίζεις στο πάρτυ με ό,τι σου γυαλίσει το μάτι. Δηλαδή τζάμπα shopping!


Που;

Six D.O.G.S., Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι 

Πότε;

Κυριακή 06/06, ώρα: 15:00 - 22:00

Αν θες να μάθεις περισσότερα μπες εδώ: swishing.gr  ή και εδω: http://clemmiemelroy.blogspot.com/

Γαρίδα

Arrivederci Τοσκάνη!

 image here

Πρόγραμμα:
Ρώμη-Φιουμιτσίνο αεροδρόμιο -> ενοικίαση αυτοκινήτου -> 3μιση ωρίτσες οδήγηση -> Σιένα, Τοσκάνη

What actually happened:
Ρώμη-Φιουμιτσίνο αεροδρόμιο, ώρα: 15:00 -> ενοικίαση αυτοκινήτου, ώρα: 15:30 -> 3μιση ωρίτσες οδήγηση (χα! ωραίο ωραίο!!) 6μιση ώρες οδήγηση (εκ των οποίων οι 3 ήταν σβούρες γύρω από την Ρώμη στην κίνηση) -> Σιένα, Τοσκάνη, ώρα: 22:00

Μάθημα που πήραμε: 
Αμάξι-Εξωτερικό-Χωρίς GPS -> Συνδυασμός που σκοτώνει!!

Και συνεχίζω στα ευχάριστα..

Τοσκάνη είναι:
Μεσαιωνικές πόλεις, αμπελώνες, κρασί, απέραντα γρασίδια, λόφοι...

Siena, Firenze, Pisa, San Gimignano, Chianti, Lucca (θες κι άλλα; προλαβαίνεις;) μέρη που οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφτείς. Τι να πρωτοπείς και που να πρωτοπάς..

Οδηγείς ανάμεσα στα χωριά και απλώνονται γύρω σου τα αμπέλια.. Χορταίνει το μάτι σου!

 Στην Πίζα, όπου βρίσκεται και ο γνωστός πύργος, το διάσημο κεκλιμένο κωδωνοστάσιο, απορείς πως στέκεται ακόμα αυτό το θεόστραβο πράγμα. 4μιση μέτρα λέει γέρνει από τον άξονά του.

Αν είσαι της τέχνης, να πας στο Uffizi στη Φλωρεντία να δεις τους πίνακες του Μποτιτσέλι και του Λεονάρντο. Κάνε κράτηση όμως γιατί οι ουρές είναι ατελείωτες.

Μπες σ' όλες τις εκκλησίες, τους πύργους και χάζεψε τη θέα από ψηλά..αξίζει!

Και τέλος ότι κι αν κάνεις μη ξεχάσεις να επισκεφτείς ένα οινοποιείο.

Πήγαμε στο Castello di Brolio στο Chianti και συγκεκριμένα κοντά στο Gaiole in Chianti (και εκεί κάνε κράτηση από πριν. κάτσε να σου δώσω και το τηλέφωνο: 0039 05777301.. θα σου πω μετά για τις τιμές). Το σκηνικό έχει ως εξής: Ένα τεράστιο κάστρο στέκεται στη κορυφή του λόφου.

Το κάστρο έχει 365 δωμάτια (ένα για κάθε μέρα του χρόνου να 'χεις να αλλάζεις βρε αδερφέ!). Ανήκει στην οικογένεια Ρικαζόλι, οινοπαραγωγούς, γαιοκτήμονες, συνδεδεμένους με τη πολιτική τ'άλλα θα τα μάθεις από κοντά. Το εντυπωσιακό; Το κάστρο αυτό κατοικείται μέχρι και σήμερα από τους Ρικαζόλι τα καλοκαίρια. Στο λέω από τώρα, μην το ακούσεις εκεί και φουντάρεις από καμιά πολεμίστρα! Γύρω από το κάστρο εκτείνονται οι αμπελώνες της οικογενείας και σε μια γωνίτσα βρίσκονται τα κελάρια και το εμφιαλωτήριο.

Πήραμε λοιπόν τηλέφωνο, κάναμε κράτηση για μια ξενάγηση στο κάστρο, στο μουσείο και στο οινοποιείο και τέλος για οινογευσία. Όλο μαζί κόστισε 23 ευρώ το άτομο και η εμπειρία κράτησε 3 ώρες.

Όσο κι αν πικραθήκαμε αρχικά (μα καλά να μένουν σε κάστρο;;;;;) τελικά φύγαμε ζαλισμένοι απ' το υπέροχο κρασί (γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να φτύσουμε ούτε μισή γουλιά του κι ας είχαμε τις "φτύστρες" δίπλα μας.. αυτά για τους ειδικούς!), χαζογελώντας - σχεδόν χορεύοντας - έως το αυτοκίνητο..

Arrivederci Τοσκάνη!!!

Γαρίδα

Time out

 image here

One's destination is never a place
but rather a new way of looking at things.

- Henry Miller (1891 - 1980)

Τις τελευταίες μέρες τρέχω απ' το ταμείο ανεργίας σε interview και από interview στο παλιό γραφείο να μαζέψω ότι απέμεινε (έκλεισε στο 'πα; ναι, ναι.. άσ' τα..).
Γύρισα πριν λίγες μέρες λαχανιασμένη κι αναψοκοκκινισμένη απ' τη ζέστη. Αποφάσισα να φτιάξω κιμαδόπιτα. Και κάπου ανάμεσα στο κρεμμύδι και το κιμά και το πλάστη μου'ρθε.

Δεν θέλω να δουλεύω για 800 ευρώ άλλο. Δεν θέλω να χάνω χρόνια από τη ζωή μου λόγω του άγχους που μου προκαλεί η δουλειά. Θέλω διάλειμμα.
Και αποφάσισα να κάνω κάτι που πολλοί το θεωρούν πισωγύρισμα. Ναι. Το κανόνισα ήδη.
Φεύγω τον Ιούνιο για Λευκάδα για καλοκαίρι. Θα δουλεύω σε μια καφετέρια. Κανονισμένα όλα, ικανοποιητικός μισθός και σπίτι πληρωμένο για την αφεντιά μου.
Θα κάνω φίλους, θα χαμογελάω, θα 'μαι ξέγνοιαστη.
Το πρωί θα κάνω τα μπάνια μου μ' ένα τεράστιο daquiri φράουλα στο 'να χέρι και μ' ένα βιβλίο στο άλλο και το βράδυ θα πηγαινοφέρνω τις μπύρες στους τουρίστες χαμογελώντας και χοροπηδώντας ελαφρώς (αλά καλομοίρα-fame-story-η-πιο-καλή-γκαρσόνα-είμαι-εγώ φάση). Το μόνο μου άγχος θα 'ναι μη μου χυθεί ο καφές ή μη καώ απ' τον ήλιο και ξεφλουδίσω. Θα μυρίζω μόνιμα αντηλιακό καρύδα και δεν θα φορέσω ούτε μία φορά τζιν όλο το καλοκαίρι. Θα γεμίσω μπαταρίες και από Σεπτέμβρη βλέπουμε.

Βάζω λοιπόν τα πτυχία στο πατάρι, μαζεύω τα μπογαλάκια μου και πάω.. Συμφωνείς;

 image here

Do not go where the path may lead,
go instead where there is no path
and leave a trail.

- Ralph Waldo Emerson (1803 - 1882)  

 

Γαρίδα

Η Παταπούφα κι ο Φασουλέτος

Νοσταλγία

Νόστος (=επιστροφή)  -  Άλγος (=πόνος)

"Ο πόνος που προκαλείται από την ανικανοποίητη λαχτάρα του γυρισμού"

Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου, να γυρίζει πίσω με το νου.  Δένομαι συναισθηματικά με άψυχα πράγματα που κάποτε σήμαιναν τόσα πολλά για μένα. Παλιές κούκλες, ζωγραφιές, παιχνίδια, χαρτάκια που ανταλλάζαμε στο σχολείο με ένα κόμπο στο στομάχι μη μας πιάσει ο δάσκαλος..

Ακούω ακόμα τη μαμά να μου λέει: "Πέτα τα! Έχει γεμίσει το σπίτι σκουπίδια!" Σκουπίδια;; Μα.. Είναι κομμάτια μου. Είναι εγώ. Είναι χαρές, λύπες, χαμόγελα και δάκρυα..

Με τα χρόνια τα περισσότερα χάθηκαν, πετάχτηκαν. Αλλά γλύτωσαν δύο σημαντικά κομμάτια που μαρτυρούν ότι υπήρξα κάποτε παιδί, πολύ πριν τη δουλειά, τους λογαριασμούς, τα βιογραφικά και την ανεργία να με κυνηγούν. Τότε που ανυπομονούσα να γίνω αυτό που είμαι σήμερα: μια "ανεξάρτητη" μονάδα σ' ένα τόσο άδικο παρόν και μ' ένα τόσο αβέβαιο μέλλον.. Μια εικόνα του εαυτού μου που έρχεται σε αντίθεση με αυτά που μου 'λεγαν γονείς και καθηγητές.. "Διάβασε, πήγαινε ταυτόχρονα στο σχολείο, στο φροντιστήριο, κάνε ιδιαίτερα, μάθε 10 γλώσσες και κάνα μουσικό όργανο, έπειτα σπούδασε, και αφού σε φουσκώσουμε με εφόδια σαν τη γαλοπούλα σε χριστουγεννιάτικο τραπέζι......αααα!!! Τότε!!!... Τότε θα μπορείς να 'χεις όλα όσα θες! Θα μπορείς να έχεις τη δουλειά των ονείρων σου, να ΄σαι ανεξάρτητη, να 'χεις χρόνο για τον εαυτό σου, να κάνεις όλα όσα θες τώρα.." 

Η Παταπούφα και ο Φασουλέτος. 

Τους κρατάω και περιμένω να έρθει η μέρα που μου υποσχέθηκαν..
Η μέρα να κάνω αυτό που ήθελα τότε.. Η μέρα να παίξω μαζί τους.

Γαρίδα

P.S.:
Μαμά, έπαιξα σαν παιδί και δεν σε κατηγορώ.. Απλά.. Αν γυρνούσα πίσω... Τώρα που ξέρω σε τι βοηθούν τα εφόδια που μου 'δωσες στην Ελλάδα, θα 'παιζα περισσότερο και θα σπούδαζα για χόμπι.

Άνοιξη στη Βιέννη

Βιέννη, πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Αυστρίας.. Μαθαίνω ότι έχει πληθυσμό 1.600.000 κατοίκους.

Και με πιάνει πολιτισμικό σοκ.

Ο ορισμός της άπλας. Ναααα οι δρόμοι. Νααα τα πάρκα. Νααα τα παλάτια. Χώρος. Πολύς χώρος. Οι ανάσες μου είναι διαφορετικές εκεί. Πιο άνετες, πιο εύκολες. Ελευθερία..



Περπατάω και βλέπω μπροστά μου κάτι γνώριμο.. "Καλέεε.. Η θεά Αθηνά!!" Γυρνάω και ρωτάω τον Αυστριακό φίλο μου: "Γουότ ιζ Αθήνα ντούινγκ χίαρ??"


...και μου απαντά το εξής:

"Yeap.. This is our parliament.. Here in Austria wherever there is wisdom, there are ancient Greeks"

Ο ορισμός της σάτυρας, σκέφτομαι.. Που να 'ξερες πόση wisdom κρύβει η modern Greece... Θλίψη.. Αλλά το ξεπερνάω.

Schonbrunn palace

Gloriette

Επικρατεί μια τρέλλα, ένας πανικός με τη πριγκίπισσα Σίσσυ.

Δεν ξέρω αν θυμάσαι το καρτούν, ή και το τραγουδάκι στο Alter (νομίζω) που έλεγε:

"Μόνο αγάπη σου ζητώωωωω... με λένε απλά Σίσσυ... και δε με νοιάζει η ζωή του παλατιού
Την κορώνα μου πετώωωω... με λένε απλά Σίσσυ.... για ένα στεφάνι από λουλούδια του αγρού........"

Άμα γεια σου! Αυτή τη Σίσσυ! Ερχότανε και στη Κέρκυρα η Σίσσυ, το 'ξερες εσύ αυτό? Ναιιι...
Μουσεία αφιερωμένα στη ζωή της να δεις.. Και "μ' αυτό το πιρούνι έτρωγε η Σίσσυ τα απογεύματα το κολατσιό της"
και "σ' αυτό το πιατάκι έβαζε το δεκατιανό" και "εδώ αφόδευε η Σίσσυ" και άλλες πολλές ανατριχιαστικές λεπτομέρειες..
Αλλάααα!! Τα 'δα όλα! Και να μη σου πω ότι το ευχαριστήθηκα κι όλας! Δεν άφησα παλάτι για παλάτι!! Και αγκαλιά με το "audio guide" τα 'μαθα όλα!

An endless lake
Is my soul: I see no end to it

by Sisi

Έφαγα sacher torte σε 100 διαφορετικά μέρη για να 'χω μέτρο σύγκρισης και εν τέλει δοκίμασα και την αυθεντικιά, την original του Franz Sacher. Κι έχω να πω ότι και στα Aida -ζαχαροπλαστεία που βρίσκεις παντού στη Βιέννη- μια χαρά ήταν το γλυκάκι..

Γυρνώντας μ' έπιασε πονοκέφαλος..

Κρίση, ΔΝΤ, απεργίες, γκρίνια, κόρνες, ... ΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!
Κάποιοι από μας ακόμη ονειρεύονται..

Γαρίδα