Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Οι γυναίκες στη τηλεόραση...


image here

...δεν κλάνουν. Ποτέ. Ούτε χέζουν. Ανατομικά δηλαδή κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό.

...αντί για φυσική ομορφιά, έχουν φυσικό μακιγιάζ. Κοιμούνται και ξυπνούν με τη mascara ανέπαφη. Ούτε μαυρίλες στο μαξιλάρι, ούτε μουντζούρες στο πρόσωπο.

...έχουν υπέροχα μαλλιά 24/7: όταν ξυπνούν, όταν κάνουν sex, όταν βρέχει, όταν έχει καύσωνα, όταν φυσάει, όταν κάνουν γυμναστική...There are no bad hair days for them.

...το πρωί η ανάσα τους μυρίζει δυόσμο. Ή κάτι παρόμοιο. Δεν υπάρχει η ανάγκη ούτε δόντι να πλύνεις ούτε τίποτα.

...φορούν ψηλοτάκουνα παντού, για πολλές ώρες. 
Και χαμογελούν.

...είναι όλες εξωφρενικά όμορφες, αδύνατες και δε γνωρίζουν τι θα πει ακμή.

...έχουν πάντα και όλες τέλεια, γυαλιστερά, κάτασπρα δόντια τύπου Αλέξανδρου Πετρίδη. Επίσης ποτέ τίποτα δεν κολλάει στα δόντια τους. Γι' αυτό και σ' αυτό το κόσμο δεν χρειάζονται οδοντογλυφίδες.

...έχουν πάντοτε τον άνεμο με το μέρος τους όταν φυσάει. Το μαλλί σε καμία περίπτωση δε θα μπει μες στη μούρη τους. Απλά θα τις κάνει να φαίνονται ακόμα πιο sexy.

...πίνουν -σχεδόν αποκλειστικά- καφέ από τα Starbucks.

...φοράνε πάντα τέλεια σέξυ εσώρουχα και μάλλον δεν έχουν ποτέ περίοδο.

...είναι πάντα αποτριχωμένες και έτοιμες για δράση. 

Γαρίδα

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

They are back!

I am a tv-series addict and i am fine!

I blame "Friends"


Είχα σαν παιδί την πεποίθηση ότι όταν μεγαλώσω θα ζω σ' ένα τεράστιο διαμέρισμα μιας όμορφης πολυκατοικίας στην οποία θα έμεναν συμπτωματικά όλοι οι φίλοι μου. Θα είχα πάντα μια super δουλειά αλλά και στραβή να γινόταν και να έμενα άνεργη, δεν θα υπήρχε καμία απολύτως επίπτωση στην καθημερινή μου ζωή. Κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου θα ήταν απολύτως νορμάλ να πεταχτώ μέχρι την καφετέρια-στέκι μου για να συναντήσω τους φίλους μου και να τα πούμε για κάνα δυωράκι βρε αδερφέ (καθώς στο κόσμο των Friends, εκτός του ότι μένουν όλοι μαζί, δουλεύουν και όλοι δυο βήματα από το σπίτι τους, το στέκι τους κλπ). Αργότερα βίωσα την πραγματικότητα στην οποία οι φίλοι μου είναι σκορπισμένοι σε Ελλάδα και εξωτερικό, η ανεργία πονάει, και στην εργασία σου δεν μπορείς ούτε για τσισάκια να πεταχτείς.

Τα "Φιλαράκια" μου άνοιξαν ένα παράθυρο στις ξένες σειρές. Ένα κόσμο όπου στήνεσαι και περιμένεις το επόμενο επεισόδιο και όταν τελειώσει θες κι άλλο, κι άλλο.. Αλλά το συναίσθημα ήταν πολύ αχνό τότε.

Κάπου εκεί εμφανίστηκε το Lost. 
Κι εκεί τελειώσαν όλα. Μέχρι και το τελευταίο ζωντανό κύτταρο του εγκεφάλου μου.

Ήρθε το μαγικό νησί, με το γαμιστερό φως που κάποιος έπρεπε να προστατεύει, τις πολικές αρκούδες, τον μαύρο καπνό, τους "άλλους"... Και το είδα. Όλο δυστυχώς. Γιατί περίμενα απαντήσεις - που ποτέ δεν πήρα βέβαια, αλλά το είδα.

Το Lost ήταν η αρχή του κακού. Γιατί όταν τελείωνε το Lost, ο οργανισμός μου ήθελε κι άλλο. Οπότε με το σκεπτικό "Ας δούμε κι αυτό τι λέει..." παρακολουθώ πλέον σχεδόν τα πάντα.
Grey's Anatomy, Dr House, Desperate Housewives, How i met your mother, Modern Family (δηλαδή get a life!!)
Και η αλήθεια; Μου αρέσει κι όλας!

Σε μερικές μέρες λοιπόν από σήμερα ξεκινάει πάλι το κάψιμο.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:

- Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου ξεκινάει το How i met your mother



...και το House, MD



- Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου ξεκινάει το Modern Family (η σειρά-έκπληξη! μα δεν το περίμενα τόσο καλή!)



- Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου ξεκινάει το αγαπημένο Grey's Anatomy, μετά απ' το εκπληκτικό φινάλε της 7ης σεζόν (έχω να κλάψω έτσι από παιδάκι λέμε).



- Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου ξεκινούν οι Desperate Housewives, με νέα απεγνωσμένη νοικοκυρά που λέγεται ότι θα είναι η καινούρια Eddie της σειράς.
extra info: στη σειρά έρχεται και ο Brian Austin Green (Beverly Hills). Νοσταλγία αγάπη μου!



Αντίο μυαλουδάκι μου! Καλό κάψιμο σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες!

Γαρίδα

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

This is Sparta!


Όχι άκου με λίγο και θα καταλάβεις..

Είμαι στον ΟΑΕΔ. Ανεργία ξέρεις; Επίδομα;;
Έλα, πως δε ξέρεις.... Μ@*#*$ς θα λέμε τώρα! Στην Ελλάδα είμαστε...

Πληρώνουν στον 4ο όροφο, ε εγώ ήμουν στον 3ο.
(η ουρά αυξάνεται προς τα κάτω σε σχηματισμό σκάλας, το 'πιασες έτσι;)
Μπροστά μου τύπος: μελαχρινούρι, μάγκας (θα γίνει τσαμπουκάς-μανούρα φάση), χουλκ στο πιο καφέ του -σφίχτερμαν βρε αδερφέ!- με κολλητό μπλουζάκι τύπου "τώρα γίνεται η έκρηξη και σου γεμίζω τη μούρη μυς και αναβολικά μαζί" το 'χεις; Φαντάσου το λίγο..


Το αγόρι μας είναι ήδη σφιγμένο, ένα βήμα πριν τη πορδή, από φυσικού του θεωρώ - αν και δε γνωρίζω αν έφαγε κάτι και τον πείραξε.

Μέχρι εδώ καλά.

Ξαφνικά τοποθετείται μπροστά του άνδρας 35 περίπου ετών μελαψός, ίσως Πακιστανός, με έντονη δόση αμφιβολίας (μπορεί να είναι και από κάπου αλλού ο άνθρωπος! το natural black δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των Πακιστανών! Έλεος!). Και έχουμε και λέμε:

Σφίχτερμαν: -Τι πετάγεσαι ΡΕ (με έμφαση) μπροστά μου σαν τη ΠΟΥΤΣΑ (με έκκριση σάλιου κατά παντός υπευθύνου) ;;; - συγγνώμη για τα γαλλικά βάλτε μπιπ.

Αλλοδαπός: -Σας παρακαλώ κύριε... Με αποκαλείτε "πούτσα" πρωί πρωί (η ώρα είναι 9:30 για να σε βάλω στο κλίμα)

Άσχετος γεράκος: -Παλικάρι μου ηρέμησε.. εδώ ήταν ο άνθρωπος.. απλά καθόταν στα σκαλάκια..

Σφίχτερμαν:
(αγνοεί τους πάντες.. έχει λοκάρει στο στόχο του.. είμαι σίγουρη ότι σκέφτεται: "για να δούμε... Ο Μπάμπης ο Σουγιάς θα μπορούσε να έρθει, ο Κώστας ο Γκοτζίλας είναι φυλακή, ο Πεταλούδας ο Νίκος είναι στη γκόμενα..." ξαφνικά μιλάει)

-Ρε τι λες ρε! Θες να γίνει τσαμπουκάς; Θες να βγούμε έξω; Για πάμε έξω ρε!

Αλλοδαπός: -Σε παρακαλώ αγόρι μου... ήμουν εδώ σου λέω.

-Εγώ εδώ και αρκετή ώρα και συγκεκριμένα από τη λέξη πούτσα και μετά ψάχνω για vomit bag εξού και δε συμμετέχω-

Σφίχτερμαν: -Ρεεεεεε!!! Εδώ είναι ΕΛΛΑΔΑ ρεεεεεε!!!! Ακούυυυυς;;;; Από που είσαι εσύ ρε;
ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Υπάλληλος ΟΑΕΔ: -Σας παρακαλώ κύριοι! Εδώ είναι δημόσια υπηρεσία! (Τραγική ειρωνεία..)

Η ώρα πέρασε.. Από τον 3ο όροφο φτάσαμε στο 4ο, πληρωθήκαμε.. (Μη το ψάχνεις! Μεσημέριασε!)

Όταν έφευγα από τον ΟΑΕΔ, είχε μαζευτεί κόσμος στην είσοδο.
Ακούω:

Άσχετος γεράκος: -Ναι, ναι.. Μόλις κατεβήκανε έπιασε μια καρέκλα και του την έφερε στο κεφάλι του Πακιστανού! Του το άνοιξε στα δύο σας λέω! Αίματα παντού!

........σταυροκοπήματα.

Η ιστορία δυστυχώς είναι αληθινή

Γαρίδα

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Ελλάδα μ' ακούς;

image here

Γιατί;
Γιατί δεν βλέπεις πόσο με πονάς;

Γιατί με κοροϊδεύεις;
Γιατί με άφησες να σπουδάσω κάτι που δεν έχει εφαρμογή εδώ;
Με έπρηξες στις εξισώσεις, στους μιγαδικούς αριθμούς και στα ολοκληρώματα...
Αρκούσε η διαίρεση για να καταλάβω ότι ούτε με 400, ούτε με 700 ευρώ το μήνα  δεν μπορώ να ζήσω.

Γιατί δεν μπορώ να είμαι περήφανη για σένα;
Γιατί μου στερείς αυτό το δικαίωμα;
Γιατί έχεις γεμίσει το τόπο σκουπίδια γύρω μου;

Είχα όνειρα...
Γιατί δεν μ' αφήνεις να σταθώ στα πόδια μου;
Φοβάμαι...

Γιατί με διώχνεις; Γιατί δεν μου είπες ούτε μια φορά "μπράβο"; 
Δεν με αποζημίωσες ούτε μία φορά... Γιατί εμένα;
Γιατί μ' εκμεταλλεύεσαι;
Γιατί ξεσπάς πάνω μου;

Που είσαι όταν σε χρειάζομαι; Γιατί δεν είσαι εδώ; 
Γιατί με τιμωρείς; Τι έκανα;

Γιατί κοιμάσαι; Γιατί έχεις γίνει τόσο ψεύτικη; Τόσο trendy;

Άνοιξε τα φώτα. Ξύπνα!
Κοίτα με. Απάντησέ μου. Άκουσέ με.

Γιατί δεν μου δίνεις ούτε μία ελπίδα;
Γιατί καταστρέφεσαι και γιατί με καταστρέφεις;
Μη μου λες ψέμματα!

Κουράστηκα πια...

Αποφάσισα να φύγω. Ακούς;
Δε γίνεται να με πάρεις μαζί σου εκεί κάτω.
Συγγνώμη...
Ο καθένας κουβαλάει το σταυρό του.
Κι αυτός που έβαλες στη πλάτη μου είναι βαρύς και μεγάλος.

Γαρίδα

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

What if...

image here

Επιλέγω:
διαλέγω, ξεχωρίζω από ένα σύνολο προσώπων, πραγμάτων, καταστάσεων 
αυτό που θεωρώ καλύτερο ή προτιμότερο
αποφασίζω ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες λύσεις/δυνατότητες, προτιμώ κάποια από αυτές 

image here

If you mix the mashed potatoes and the sauce, you can't seperate them later. It's forever.
The smoke comes out of daddy's cigarette but it never goes back in.
We cannot go back. That's why it's hard to choose. You have to make the right choice.
As long as you don't choose, everything remains possible.

In chess, it's called Zugzwang... 
when the only viable move is not to move


"Θυμάμαι πριν πολύ καιρό.. πολύ πριν γεννηθώ..
περίμενα με όλους αυτούς που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί..
Πριν γεννηθούμε, ξέρουμε τα πάντα. Όλα όσα θα γίνουν.
Όταν έρχεται η σειρά σου, οι άγγελοι των ζωντανών ακουμπούν το δάχτυλό τους στο στόμα σου...
Σσσσσ.. αυτό αφήνει ένα αυλάκι πάνω από το πάνω χείλος και προς τη μύτη.
Σημαίνει πως έχεις ξεχάσει τα πάντα...αλλά οι άγγελοι ξέχασαν να το κάνουν αυτό σε 'μένα"

from the movie Mr Nobody
(δες την!)

Γαρίδα

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Without the rain, there would be no rainbow

image here

Βρέχει.. 
κατέβασε τις τέντες.
Και θυμάμαι τόσο έντονα τη μυρωδιά της βροχής, στο χώμα, δίπλα μου.  
μάζεψε τα απλωμένα ρούχα.
Βγήκα στο μπαλκόνι.. αλλά απλά μύριζε βρεμένη σκουπιδίλα.  
γρήγορα!
Και ζήλεψα που δεν είμαι αλλού, μακριά απ' τα σκουπίδια.  
κλείσε τα μάτια..

Αλλά και πάλι.. Η πόλη έγινε για περίπου μισή ώρα πιο όμορφη, πιο δροσερή, πιο ρομαντική.

Παλιά συνέδεαν τη βροχή με το θυμό, τη λύπη, την εκδίκηση.
Ο Δίας, κάτοχος της αστραπής, της βροντής, του κεραυνού και της βροχής, θεός του ουρανού..
Εξουσίαζε τον ήλιο, το φεγγάρι, τα άστρα, τους πλανήτες και τον καιρό.
Όταν ήταν θυμωμένος έριχνε κεραυνούς. 

Σε ολόκληρη τη Γη κάθε λεπτό του 24ώρου, πέφτει ένα δισεκατομμύριο τόνοι νερού ως βροχή ή χαλάζι ή χιόνι.

Κάποτε πίστευαν στις Υάδες, που σημαίνει «οι της βροχής». Ήταν αδερφές Νύμφες, που έφερναν την βροχή, κόρες του Άτλαντα και της Βοιωτίας. Έλεγαν ότι αφού πέθανε ο αδερφός τους ο Ύαντας σε κυνηγετικό δυστύχημα, αυτές άρχισαν να κλαίνε από τη λύπη τους ασταμάτητα. Τότε οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μεταμόρφωσαν σε αστέρια.

Η ομπρέλα γεννήθηκε για να προστατέψει από τον ήλιο και όχι απ' τη βροχή. Το 'ξερες;
μόλις θυμήθηκα τη Mary Poppins..

Θέλω κι άλλη βροχή... Εσύ; Κοίτα τι βρήκα: http://www.rainymood.com/

Γαρίδα