Τον ξόφλησες το κύριο πατέρα;

Αγαπώ Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Θεωρώ ότι δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ καμία σαν κι αυτή.

Είμαι ερωτευμένη με το τίναγμα του μαλλιού, το ελαφρύ φύσηγμα της φράντζας, το διαρκές νιαούρισμα, το γέλιο-κλάμα 2 σε 1, το μισάνοιχτο στόμα, το λουλούδι στο αυτί, το νάζι, το μπρίο..

Θα 'θελα να ζούσα στις ταινίες της.. 

Να φώναζα στο καΐκι "Εεεειιι πειρατήηη!! Το τόπι μου!!!"



Να κατέβαινα τα σκαλιά παραλυρώντας: "Το ξόφλησες τον κύριο πατέρα;"..."Εγώ να ερωτευτώ αυτόν τον τιποτένιο; Αυτόν τον κουρελή; Δεν θέλω να χρωστάω τίποτα σ' αυτόν! Τίποτα, τίποτα, τίποτα, τίποτα!"



Να με παρατούσε ο αγαπημένος μου, Δημήτρης Ραζέλος και να αντηχούσαν παντού τα λόγια του:
"Αν μ' αγαπάς..Συνέχισε...Συνέχισε...Μη σταματάς!"


Να ξεσπούσα μετά από μια ερμηνεία "Πως με θέλει ο κόσμος; Να γελάω θέλει ο κόσμος; Μουααχαχαχαχαχααααα... Εντάξει γελάω!"..."Εγώ είμαι ηθοποιός, εγώ είμαι στρατιώτης.."



Να με μισούσε η πλούσια και επιτυχημένη πρώην αγαπημένη του καλού μου και να παραμίλαγε στο κρεββάτι του πόνου: "Τσακίσου..... Τσακίσου...."



Κι όταν γινόταν καλά κι ανάρρωνε, να μας πετύχαινε τυχαία και να φώναζε: "Γελοίε! Τιποτένιε! Ξοφλημένε!!" που ο Ραζέλος προτίμησε εμένα από αυτήν.



Να χοροπηδούσα στην αυλή τραγουδώντας "Τικ τακ! Τικ τακ!" με το στηθοσκόπιο του γιατρού στο χέρι.



Να διοριζόμουν κι εγώ σε μια "Σπουδαία θέση! Μια πάρα πολύ σπουδαία θέση!" και να παράγγελνα απ' τον κυρ Στέφανο και σοκολάτες, εκείνες του γάλακτος, και γάλα και κρασί και μπύρες!



Να έλεγα κι εγώ για μια φορά "Με συγχωρείτε, ήταν τυχαίο" δαγκώνοντας τα χείλια μου στην αρχή απ' την τρομάρα.



Γαρίδα