Στο γραφείο...

Μπορεί κανείς να εντοπίσει γρήγορα και αποτελεσματικά, χαρακτηριστικά και συμπεριφορές που βοηθούν στο classification των συναδέλφων του?

Η απάντηση είναι ΝΑΙ!
Μετά από έρευνα σας παρουσιάζω τους πιο ενοχλητικούς τύπους συναδέλφων.
Τις πιο δύσκολες περιπτώσεις που πιθανώς να χρειαστεί να αντιμετωπίσετε.

Ο "δεν-είναι-δουλειά-μου-αυτή"/"δεν-είμαι-εγώ-υπεύθυνος"

Συνήθως τα έχει τα χρονάκια του, είναι παλιά καραβάνα, είναι αρκετά χρόνια στη δουλειά και αισθάνεται σίγουρος για το μέλλον του στην εταιρεία. Ξέρει τα κόλπα κι έχει καταλάβει πως ακριβώς λειτουργεί το σύστημα. Έχει δουλέψει αρκετά στη ζωή του, αλλά πλέον έχει κουραστεί, είναι μονίμως θυμωμένος και πιστεύει ότι ήρθε η ώρα του να αράξει. Γι' αυτό απλά αποφεύγει κάθε ερώτηση, με την απάντηση: "Α! Δε ξέρω.. Δεν είναι δικιά μου δουλειά! Δεν είμαι εγώ υπεύθυνος!" και σε αγνοεί επιδεικτικά αποχωρώντας.

Ο λουφαδόρος

Το 50% του χρόνου του στη δουλειά είναι κλεισμένος στο γραφείο του και το άλλο 50% είναι σε κάποιο μπαλκόνι και καπνίζει. Αποφεύγει να έρθει σε επαφή με τους συναδέλφους του, μην τυχών και του χώσουν καμιά δουλειά. Για να είναι σίγουρος ότι δεν θα χρειαστεί να έρθει σε επαφή μαζί τους, ανοίγοντας τη πόρτα του γραφείου του για να πάει στο μπαλκόνι, φροντίζει να έχει το κινητό κολλημένο στο αυτί, να μιλάει για κάτι πολύ σημαντικό και να κοιτάει αλλού, έτσι ώστε να είναι απρόσιτοι όλοι οι δέκτες επικοινωνίας μαζί του (αυτιά check, μάτια check).


Ο "Δε μπορώ άλλο-πνίγομαι!"

Αυτός ο τύπος συναδέλφου, είναι λίγο κατινάκι, είναι ευχάριστος στη παρέα, τεμπέλη δεν τον λες, αλλά θέλει να υπάρχει μια τάξη, μία δομή στη δουλειά του. Δεν μπορεί τη πίεση και δε γουστάρει βρε αδερφέ να τον βγάζεις από τη ρουτίνα του. Πνίγεται μόνος του σε μια κουταλιά νερό και μπορεί για μια δουλειά 10 λεπτών, να φάει 3 ώρες βαριαναστενάζοντας "Ουφφφ.. Δε μπορώ... Πνίγομαι... Άγχος.. Πωπωπω.. Πως θα βγει αυτό τώρα Παναγίτσα μου...! Μια ανάσα δεν έχω πάρει..."

Ο "Έχω δίκιο"

Ότι κι αν πει είναι νόμος στο κεφάλι του. Υποστηρίζει τις ιδέες του μέχρι τελικής πτώσης και δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσει αντεπιχείρημα για κανένα λόγο. Αν προσπαθήσεις να του πεις τη γνώμη σου, με το που θα πεις "Ναι, αλλά.." και πριν τελειώσεις το "αλλά", την έχει ψιλιαστεί ότι δε συμφωνείς μαζί του και σε κόβει αστραπιαία με όποιο τρόπο μπορεί να σκεφτεί εκείνη την ώρα: Χτυπώντας δυνατά παλαμάκια ώστε να επαναφέρει τη προσοχή σε εκείνον, Σφυρίζοντας επανειλημμένα σα διαιτητής που μόλις βγάζει κόκκινη κάρτα, φωνάζοντας κοφτά "Ε, Ε ,Ε!" κ.α.


Ο κακός (ή απλά αγάμητος - to be confirmed)

Έχει μόνιμα νεύρα και μισεί τους πάντες και τα πάντα. Του φταις ότι κι αν κάνεις. Είτε το κάνεις σωστά είτε λάθος, ΦΤΑΙΣ! Και θα κάτσεις κάτω να ακούσεις τη κατσάδα. Γιατί έτσι! Συνήθως αυτά που λέει δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα. Εάν έχει μπει μύγα στο γραφείο του φταις εσύ που άνοιξες το παράθυρο, που δεν την είδες, που δεν την έχεις ήδη σκοτώσει, που ανασαίνεις και ο αέρας που εξέρχεται από το στόμα σου έσπρωξε τη μύγα προς το μέρος του... Οπότε ναι! Φταις! Αν του μπεις στο μάτι, έχεις τελειώσει. Θα σε πολεμήσει με ότι μέσα διαθέτει (αναλόγως τη θέση του) ώστε να μην αντέχεις άλλο. Θα σε προσβάλει, θα τα βάλει μαζί σου σε προσωπικό αλλά και σε επαγγελματικό επίπεδο. Θα σχολιάσει από τη δουλειά σου μέχρι και την εμφάνισή σου. Θα ασχολείται μέχρι και με το τι κάνεις εκτός δουλειάς. Πολλές φορές αυτός ο τύπος συναδέλφου γίνεται αιτία για να παραιτηθούν άλλοι συνάδελφοι που απλά "χάνουν" τον "πόλεμο" μαζί του, που απλά δεν αντέχουν άλλο.

Ο παραλίας

Είναι ο καλύτερος από όλους αρκεί να μη χρειαστεί να βγάλεις δουλειά μαζί του.. Γιατί εκεί την πάτησες! Είναι κι αυτός πολλά χρόνια στη δουλειά, ξέρει κι αυτός πως έχουν τα πράγματα, δεν έχει και δεν βρίσκει κανένα κίνητρο και κανένα πάθος για τη δουλειά του. Έχει βαρεθεί και αρκείται στο να κάνει τα άκρως απαραίτητα έτσι ώστε να ισορροπεί μεταξύ δουλειάς και απόλυσης καθημερινά. Δε θα βοηθήσει ποτέ κανέναν, αλλά ούτε και θα ζητήσει ποτέ βοήθεια. Το μότο του είναι "Χαλάρωσε.." καθώς και "Αύριο...".

Ο deadline-ς

Έχει τσακωθεί με το χρόνο και είναι συνέχεια στη τσίτα. Όλα τα χρειάζεται χτες. Από τον καφέ του μέχρι τη διοργάνωση του χριστουγεννιάτικου πάρτι του 2045. Δεν υπάρχει πρότασή του που να μην εμπεριέχει χρονικό όριο. Δεν συντάσσει emails εάν αυτά δεν περιέχουν τη λέξη asap. Δε μπορεί να ξεχωρίσει το σημαντικό και το επείγων από το ανούσιο.

image here

Σημείωση: Δυστυχώς υπάρχουν και συνδυασμοί των παραπάνω..

Κουράγιο


Γαρίδα