Τα δελφίνια κοιμούνται πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό και το άλλο κλειστό.
Το 'ξερες;
Κάπως έτσι αισθάνομαι. Δεν έχω χρόνο.. Και πρέπει να ανασαίνω κι όλας.
Οπότε, όπως και τα δελφίνια, προσπαθώ να κοιμίζω το νιονιό μου μισό μισό.
Με δόσεις.
Η κυρία Πόπη μου είπε να βάλω βραστό νερό και να το βάλω στη κατάψυξη για να κάνω απόψυξη.
Και μετά μου είπε να βάλω ένα λεμόνι κάπου... Έπρεπε να άκουγα. Δεν άκουγα.
Το μυαλό μου είναι γεμάτο μπούρδες.
Τι να φορέσω αύριο?
Πρέπει να βγάλω κάρτα καυσαερίου.
Το χαρτί από την εφορία ήρθε?
Λες να χρεώθηκε η πιστωτική μου χτες?
Πρέπει να δω τι γίνεται με το διαβατήριό μου που το έχασα.
Πού να έχω το παράβολο?
Γέννησε η Σοφία μήνες τώρα κι εγώ ακόμα το 'χω εδώ το δώρο και κάθεται..
Λήγει το antivirus.
Τη μπαταρία του laptop να τη βγάζω όταν το 'χω στο ρεύμα.
Αύριο θα μπω στο web banking και θα πληρώσω τους λογαριασμούς.
Έβρεξε σήμερα. Αλλά δε μυρίζει χώμα... Κάποτε μύριζε...
Μα πού μου είπε να το βάλω το λεμόνι?
Γαρίδα
