Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Supercalifragilisticexpialidocious!


Στα παπούτσια της Mary Poppins...



Θα ζούσα σ' ένα σύννεφο πάνω απ' το Λονδίνο και θα περίμενα το επόμενο σπιτικό που θα με είχε ανάγκη

Θα είχα ροζ μάγουλα, θα ήμουν καλή αλλά και αυστηρή

Θα είχα μια μαγική τσάντα που θα χωρούσε μέσα ότι χρειαζόμουν και ότι μπορούσα να φανταστώ ανά πάσα στιγμή.. Από ένα καθρευτάκι μέχρι ένα καλόγερο για να κρεμάω το καπέλο μου!

Μ' ένα χτύπημα των δαχτύλων θα γινόντουσαν μαγικά όλες οι δουλειές του σπιτιού

Θα 'χα ένα μαγικό μέτρο που θα μου έλεγε εκτός απ' το ύψος των ανθρώπων, όλη την αλήθεια γι' αυτούς, τι ακριβώς κουμάσια είναι

Θα πηδούσα μέσα σε ζωγραφιές του δρόμου από κιμολία

Θα άρπαζα ένα αλογάκι από το καρουζέλ και θα έκανα κούρσες 

Θα έκανα τα πάντα γύρω μου να τραγουδούν χαρούμενα 

Το σιρόπι για το βήχα θα είχε διαφορετική γεύση και χρώμα κάθε φορά... κόκκινο, πράσινο, κίτρινο... φράουλα, λεμόνι, ποντς με ρούμι..

Θα πηδoύσα από ταράτσα σε ταράτσα τραγουδώντας

Ο καπνός απ' τις καμινάδες θα γινόταν σκαλοπάτια για να πατήσω στο διάβα μου

Μ' ένα πήδο θα μπορούσα να κάνω πάνω από 10 σβούρες στον αέρα

Όταν θα τελείωνε η αποστολή μου και άλλαζε ο άνεμος, θα άρπαζα την ομπρέλα μου και θα πέταγα πίσω στο σύννεφό μου χωρίς να περιμένω ούτε ευχαριστώ ούτε αντίο..

Just a spoonful of sugar helps the medicin go down, 
the medicin go down, 
the medicin go down!!



Γαρίδα

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Ένα επιτυχημένο interview

image here

Ακολουθείστε τις οδηγίες:

1) Ντύνεσαι. 
όχι πολύ καλά ούτε πολύ πρόχειρα. Formal. Ναι αυτό χαρακτηρίζει το ντύσιμό σου!
2) Φυσάς, ξεφυσάς, "δε γαμιέται!" και πας. Ένα τέταρτο νωρίτερα. Έτσι πρέπει λέει. 
Από εδώ και πέρα -πρόσεχέ το αυτό- δεν έχεις άγχος. Ξάφνου το άγχος εξαφανίζεται κι εσύ νιώθεις σίγουρος για τον εαυτό σου, είσαι έξυπνος, πετυχημένος, έχεις εμπειρία, είσαι μετριόφρων και δυναμικός συνάμα, είσαι υπεύθυνος, οργανωτικός, ευγενικός, εργασιομανής και 
M U L T I T A S K I N G ! -θυμήσου το αυτό και απλά πέτο το σε άσχετη φάση στη συνέντευξη.. Είναι της μοδός-

3) Φτάνεις. Χαιρετάς τη γραμματέα.. "Καλημέρα! Έχω ραντεβού με τον κύριο Τάδε".
Σου απαντά: "Μάλιστα! Περάστε! Θέλετε να σας φέρω κάτι? Νερό, καφέ?" Δεν απαντάς καφέ. Δεν λέει. "Ένα νεράκι μόνο!" και χαμογελάς σαν το χαμένο.
4) Μετά από κάνα 5λεπτο, ίσως 10λεπτο, έρχεται ο Τάδε. "Καλησπέρα!" εξακολουθείς να χαμογελάς - κάπου εδώ αρχίζουν να ενοχλούνται τα μάγουλά σου απ' το πολύ χαμόγελο.
"Μιλήστε μου για σας.. Τις σπουδές σας, την επαγγελματική σας εμπειρία.."
5) Ότι κι αν έχεις κάνει στο παρελθόν κότσαρέ του έναν ξένο τίτλο.. 
Για παράδειγμα.. Ήσουν γραμματέας; Ε δεν θα πεις γραμματέας χρυσό μου! Θα πεις ότι ήσουν Administrative Manager/Assistant/Executive διάλεξε και πάρε.. Με νιώθεις; 
Για να σε βοηθήσω: 
Βρίσκεις το ξενικό επίθετο που ταιριάζει σε αυτό που έκανες και όταν το βρεις του κολλάς από πίσω ένα απ' τα παρακάτω (ανάλογα με το πόσο θέλουμε να υπερβάλουμε):
Director
Manager
Supervisor
Executive
Assistant
Bonus tip: Αν είσαι ανάμεσα σε δύο τίτλους και είσαι κάπως συγκρατημένος και φοβάσαι μη φανεί too much ο ανώτερος τίτλος, μη τρελαίνεσαι! Υπάρχει η λύση!! ιδού: JUNIOR!! 
Η μαγική λέξη που μπαίνει μπροστά από το supervisor και αυτόματα το υποβιβάζει τόσο δα ώστε να έρχεται τσουπ! στα μέτρα σου αλλά ταυτόχρονα διατηρεί και την αίγλη του τίτλου!
6) "Μάλιστα, μάλιστα.. Ενδιαφέροντα όλα αυτά που κάνατε στη προηγούμενη δουλειά σας.. Και για πείτε μου.. Γιατί φύγατε παρακαλώ;"
Είναι ερώτηση παγίδα.. Μη μασάς. Σχεδόν ότι και να απαντήσεις είναι λάθος. Αλλά άκου: Ποτέ -μα ποτέ όμως- δεν είχες κανένα πρόβλημα στις προηγούμενες δουλειές σου.. Όλοι οι άνθρωποι ήταν άψογοι, συνεργαστήκατε τέλεια, δεν δημιουργήθηκε κανένα θέμα ποτέ μεταξύ σας, ήταν όλα τέλεια! Απλά βρήκες κάτι καλύτερο.. Πολύ καλύτερο που ήταν αδύνατο να αρνηθείς.  

7) "Όμορφα.. Ποια θεωρείτε ότι είναι τα ελαττώματά σας;"
Άκου με.. Προετοίμασε απάντηση! Αν σ' αυτό το σημείο αρχίσεις να ιδρώνεις και να παραμιλάς: "Εεεεε.... Χμμ... Εεεμμμμ.. Μισό λεπτό..." Αυτό που σε περιμένει είναι μια φάτσα έτοιμη να ξεράσει από την αηδία και μια φωνή όλο ειρωνεία να σου λέει: "Ελάτε! Μπορείτε! Όλοι έχουμε ελαττώματα!".
Η σωστή απάντηση είναι η μεγαλύτερη πίπα που μπορείς να σκεφτείς. Για παράδειγμα παίρνεις πολύ σοβαρό και αυστηρό ύφος και απαντάς: "Είμαι πολύ ειλικρινής...". Άλλο ένα; Με το ίδιο ύφος συνεχίζεις: "Είμαι τελειομανής.." Συμπέρασμα; Μη διανοηθείς να είσαι ο εαυτός σου! Είσαι τέλειος. Δεν υπάρχεις... Απλά!

8) "Πως θα νιώθατε να δουλεύατε πολλές ώρες με λίγα χρήματα;"
Δάγκωσε τη γλωσσίτσα σου, χαμογέλα και πες απλά ότι το 'χεις ξανακάνει στο παρελθόν και όπως είπες και πριν είσαι εργασιομανής.

Συγχαρητήρια! 
Πήρες μια δουλειά που στη πραγματικότητα δεν θες, που είσαι overqualified για αυτήν, που θα σε εκμεταλλευτούν όσο δε πάει, που θα σε πατήσουν κάτω μέχρι να φτύσεις το γάλα της μανούλας σου! Δεν είναι απλά υπέροχο;

Γαρίδα

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Κάποια χρόνια πίσω...

image here

...φώναζες "Μαμάαα! Έεεεκανα!!" και ένα μαγικό χέρι έκανε ξάφνου βουτιά στα κωλομέρια σου..

...έλεγες "θες να τα φτιάξουμε;", μετά κρατιόσασταν χέρι χέρι και μετά απλά "τα χαλάγατε" και φτου κι απ' την αρχή...

...μασούσες μπιγκμπάμπολ κι έκανες φούσκες...

...λερωνόσουν.. κι όλα ήταν εντάξει..

...νόμιζες ότι στα 18 θα κάνεις επιτέλους ότι θέλεις...

...μάθαινες την προπαίδεια...Αλλιώς δεν είχε παγωτό!

...σου διάλεγε άλλος τα ρούχα...

...υπήρχε πάντα ζεστό φαΐ το μεσημέρι...

...έτρεχες...

...έκλεγες δυνατά...γελούσες δυνατότερα..

...είχες τόση μα τόση φαντασία...

...κοιμόσουν μ' ένα φωτάκι ανοιχτό...

...υπήρχε στο σπίτι κάτι που φοβόσουν χωρίς λόγο. Μια ντουλάπα, μια κούκλα, μια μάσκα, ένας καλόγερος... Κάτι...

...είχες ένα φίλο. Τσακωνόσασταν σήμερα. Τα βρίσκατε αύριο. Ξανατσακωνόσασταν..για να τα ξαναβρείτε. Χωρίς γιατί..

image here

...έδινες και έπαιρνες πολλές αγκαλιές...

...σιχαινόσουν το τσιγάρο, δεν σου άρεσε ο καφές ούτε η μπύρα...

...όταν είχε κίνηση στο δρόμο αναρωτιόσουν γιατί ο πρώτος στη σειρά πάει τόσο σιγά...

...διάβαζες κόμικ κι έβλεπες παιδικά...

...κρινόσουν ανά τρίμηνο και κάθε καλοκαίρι είχες τρεις μήνες οφ...

...δεν ήξερες τι πάει να πει άγχος, αλλά νόμιζες ότι πνίγεσαι στις υποχρεώσεις - να στρώσω το κρεββάτι μου;;; πωωω ρε μαμάαα...

...έπαιζες...

Τώρα φοράς κοστούμι, ζεις για να δουλεύεις, όχι από επιλογή αλλά επειδή δε γίνεται αλλιώς, δεν έχεις χρόνο, δεν ακούς, δεν μιλάς, απλά συνεχίζεις να ανασαίνεις...